Η μεταπατερική θεολογία, η πολυπολιτισμικότητα και τα Θρησκευτικά (Συνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης)

Χαιρετισμός στην εορταστική ημερίδα της Π.Ε.Θ. για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Προς την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Αθήνα

Θεσσαλονίκη 02 Μαρτίου 2012

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

         Με την ευκαιρία της Ημερίδας που διοργανώνετε την Κυριακή της Ορθοδοξίας σας στέλνουμε εγκάρδιες ευχές για επιτυχία στη Σύναξή σας. Πράγματι είναι πολύ σημαντικό που επιλέγει η ΠΕΘ την ημέρα αυτή για να συνεορτάσει με τα μέλη της τη μεγάλη νίκη της Εκκλησίας μας για την αναστήλωση των εικόνων της και την αναστήλωση και ανακαίνιση όλων μας.

Ωστόσο, όλοι μας γνωρίζουμε στις μέρες μας ότι εκτός από την ηθική, κοινωνική, πνευματική και οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας, μια ομάδα θεολόγων και εκκλησιαστικών παραγόντων, υποβοηθούμενη και από την πολιτική εξουσία, δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί και μια θεολογική κρίση στον κλάδο μας. Στο πλαίσιο μιας νεοφανούς και με προτεσταντικό προσανατολισμό χριστιανικής ιδεολογίας, που την ονομάζουν μεταπατερική θεολογία, προσπαθούν να επιβάλουν με ποικίλους κυρίως εξουσιαστικούς μηχανισμούς και στα σχολεία μια αντίστοιχη θεολογία, τη θεολογία της πολυπολιτισμικότητας.  

Αυτή η προσπάθεια μεθοδεύεται επίσης με μια θεολογική προπαγάνδα με την οποία προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι για να μπορέσουν έτσι να αλώσουν το ορθόδοξο φρόνημα των θεολόγων και των μαθητών και να θεσμοθετήσουν μια σχολική διαθρησκειακή αγωγή, το λεγόμενο στο νέο ΠΣ θρησκευτικό γραμματισμο!!

Με πρόσχημα την παρουσία 8-10% μεταναστών μαθητών στα σχολεία μας, των οποίων, σημειωτέον, οι γονείς φυσικά ουδέποτε εκφράστηκαν ή ρωτήθηκαν αλλά η πλειοψηφία 98% περίπου δέχονται να παρακολουθούν τα παιδιά τους το μάθημα των θρησκευτικών, ισχυρίζονται ότι αλλοιώθηκε ο πληθυσμός της χώρας, ότι πλέον έχουμε μια πολυπολιτισμική κοινωνία στη χώρα μας και ότι θα πρέπει να προσαρμόσουμε το περιεχόμενο της θρησκευτικής παιδείας στους στόχους της πολυπολιτισμικότητας. Ο ισχυρισμός αυτός είναι πλαστός, ύποπτος και εισαγόμενος από τα κέντρα της παγκοσμιοποίησης. Μάλιστα, αρκετές χώρες των τελευταίο καιρό, κάτω από την πίεση των λαών τους, εξέφρασαν τις έντονες επιφυλάξεις τους για το έντεχνα επιβαλλόμενο αυτό μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας, στηρίζοντας έτσι τον οικείο πολιτισμικό τους ιστό.

Στην Πατρίδα μας, ωστόσο, η περιβόητη ομάδα των αυτοαποκαλούμενων “προοδευτικών” θεολόγων δεν καταλαβαίνουν, ή ακόμα χειρότερα παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η θρησκευτική αγωγή των παιδιών δεν μπορεί να στηρίζεται σε μια αλλόκοτη, ουδέτερη, πολυθρησκειακή θεολογία, και μάλιστα έξω από τη θεολογία των Πατέρων. Δεν καταλαβαίνουν, επίσης, ότι αυτή η εμμονή τους να επιβάλλουν στους θεολόγους και στο λαό, χωρίς μάλιστα να τον έχουν ρωτήσει ποτέ, ένα διαφορετικό τρόπο του θεολογείν και του πιστεύειν από τον παραδεδομένο, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι η θρησκευτική σύγχυση και ο θρησκευτικός αποχρωματισμός των μαθητών.

Με τα νέα πιλοτικά προγράμματα σπουδών, που στηρίζονται σε ένα απαράδεκτο ορθολογικό παιδαγωγισμό και σε έναν αλλοπρόσαλλο θρησκειακό γραμματισμό, αποπειρώνται ωμά να απομακρύνουν τα παιδιά των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών από την αγιογραφική και κυρίως πατερική διδασκαλία και να τα εντάσσουν σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο θρησκευτικών εννοιών, μακράν του πλαισίου της ζώσας ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης.

Η διδασκαλία, όμως, που βασίζεται σε έννοιες, δεν προσφέρεται, από παιδαγωγικής πλευράς, για την ηλικία των παιδιών του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Δεν μπορούμε να βάλουμε, για παράδειγμα, με το νέο πιλοτικό Π.Σ. (σ. 33) τα παιδιά της Α΄ Γυμνασίου να πραγματοποιούν Debate (συζητήσεις) με θέμα: <Εφόσον η πίστη είναι ελεύθερη, κανένας δεν χρειάζεται τα δόγματα>!! ή να βάζουμε στη Γ΄ τάξη Γυμνασίου ως δραστηριότητα των μαθητών (σ. 57): <Να βρουν στοιχεία για τις όψεις της σύγχρονης θεολογίας: θεολογία της Απελευθέρωσης-φεμινιστική θεολογία>!! Ούτε βέβαια μπορεί να ζητείται από παιδιά της ΣΤ΄Δημοτικού ως δραστηριότητα (στη σ. 50): <Διαβούλευση για την κατάρτιση ημερήσιας διάταξης για την προετοιμασία μιας πανορθόδοξης διάσκεψης>!! ή από παιδιά της ίδιας τάξης ( σ. 51): <Τοποθέτηση απέναντι σε κείμενο του Παπαθανασίου για την Ιεραποστολή>!!

Αντί να διδάσκουμε στα παιδιά, με βάση την αντιληπτική τους ικανότητα, τα βασικά στοιχεία της πίστεως των γονέων τους, όπως ορίζουν και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αφενός τα εμπλέκουμε σε ένα θρησκειακό γραμματισμό, προκειμένου να τα εκσυγχρονίσουμε δήθεν, με τα νάματα της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης και αφετέρου τα βάζουμε να μαθαίνουν έννοιες και να διατυπώνουν κρίσεις, δηλαδή γνωσιακές διαδικασίες, που βρίσκονται εντελώς έξω από τα ηλικιακά τους δεδομένα και ενδιαφέροντα. Ισχυριζόμαστε όμως μέσω των Συμβούλων, από την Κρήτη μέχρι τη Λαμία, ότι τα ΠΣ είναι από παιδαγωγικής πλευράς άρτια!! και ότι ο πυρήνας τους είναι η ορθόδοξη παράδοση!! Σε μία ηλικία που είναι ανάγκη να δομήσουν το θρησκευτικό τους προσανατολισμό, δεν είναι δυνατό να τους δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για να περιέλθουν σε ένα θρησκευτικό σχετικισμό και απαξιωτισμό και σε μια αδυσώπητη και καταστροφική για την ολοκλήρωση του χαρακτήρα τους σύγχυση, που κινδυνεύει μάλιστα να καταλήξει σε μηδενισμό.

Μια γεύση που αποδεικνύει ποιας μορφής ορθόδοξη διδασκαλία μπορεί να προωθήσουν αυτά τα ΠΣ μπορείτε να πάρετε από τον οδηγό του Εκπαιδευτικού στα θρησκευτικά, διαπιστώνοντας επίσης τί είδους κατευθύνσεις δίνονται και με ποιους στόχους προς τους διδάσκοντες.

Παραθέτουμε μόνο κατά λέξη δύο σημεία από τη σ. 267 και 268, που αναφέρονται στην προσωπικότητα και στις προϋποθέσεις του δασκάλου: <Στο πλαίσιο του νέου ΜτΘ πρέπει, εξ άλλου, να διευκρινιστεί ότι οι δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου στα σχολεία της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι σημαντικό κατά την εκπαιδευτική διαδικασία να αποστασιοποιούνται κατά το δυνατό από τη θρησκεία στην οποία ενδεχομένως ανήκουν είτε πατροπαράδοτα είτε από επιλογή>. Και σε άλλο σημείο αναφέρει ότι <Με τιμιότητα λοιπόν και υπευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία που τους έχει εμπιστευθεί αυτό το ρόλο, οι δάσκαλοι θα διδάξουν ό,τι τους ανατίθεται από την Πολιτεία. Υπό αυτή την έννοια δεν υφίσταται καμιά ιδιαίτερη, θρησκευτικού χαρακτήρα προϋπόθεση για να διδάξει ένας δάσκαλος το ΜτΘ. Μάλλον ως απευκταίες θα πρέπει να θεωρούνται τέτοιες προδιαθέσεις.

Ένας άθρησκος ή αγνωστικιστής ή αδιάφορος μπορεί να διδάξει με επιτυχία το ΜτΘ, όπως και ένας θρησκευόμενος. Αντίθετα ένας ζηλωτής θρησκευόμενος έχει μάλλον εξασφαλισμένη την αποτυχία, όπως έχει αποδείξει το εγγύς παρελθόν του μαθήματος>!

Αγαπητοί Συνάδελφοι, σύμφωνα με πληροφορίες επίσης που έχουμε, οι Σύμβουλοι των θεολόγων καλούνται να αναλάβουν ρόλο εξουσιαστικό, επιτιμητικό, απειλητικό, ρόλο του παλαιού επιθεωρητή, προκειμένου να πιεστούν οι θεολόγοι να πειθαρχήσουν στη γραμμή της εξουσίας, δηλαδή στην εξώφθαλμα κατευθυνόμενη θεολογία της πολυπολιτισμικότητας.

Γι’ αυτό, σας καλούμε σε αντίσταση, σε εγρήγορση και σε αγωνιστικές παρεμβάσεις, έτσι ώστε, μέσα σε αυτή τη λαίλαπα της πολυδιάστατης κρίσης που βιώνουμε, να κρατήσουμε με ευθύνη και συνέπεια τουλάχιστον την πίστη μας και να την μεταδώσουμε στην επόμενη γενιά.

Η Διοικούσα Επιτροπή

Σ Υ Ν Δ Ε Σ Μ Ο Σ Θ Ε Ο Λ Ο Γ Ω Ν

Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α Σ – Θ Ρ Α Κ Η Σ

mail: theologoi@gmail.com, 

http://theologoi.wordpress.com

Διαβάστε σχετικά:

• Ο Πρόεδρος της ΠΕΘ προς τον Σχολικό Σύμβουλο Θεολόγων Δ.Φύκα για το μάθημα των Θρησκευτικών
• Σύνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης: Επιβάλλουν μια νέα θεολογία στο σχολείο, τη Θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, αντίστοιχη με την μεταπατερική θεολογία!!!