Τα πιο συνηθισμένα λάθη των γονιών και πως να τα αποφεύγουμε

Γονιός δεν γεννιέται κανείς … γίνεται, γι’ αυτό και στην καθημερινότητα διαπιστώνουμε πως γίνονται αρκετά λάθη από την μεριά των γονιών, μην ξέροντας πως θα έπρεπε να χειριστούν σωστά ορισμένες καταστάσεις απέναντι στα παιδιά τους.
Ποια είναι όμως τα πιο συνηθισμένα λάθη που γίνονται και πως θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε;


Μια σειρά εκφράσεων-λαθών, που μπορεί να έχουμε πει κατά καιρούς.

«Πάρε το παιχνίδι σου μέσα. Δεν αντέχω άλλο»,
όπου η δική μας κούραση δεν πρέπει να σημαίνει αδιαφορία για το παιδί το οποίο επιθυμεί να παίξουμε μαζί, να του αφιερώσουμε χρόνο. Για αυτό χρειάζεται να οργανώσουμε το χρόνο μας, έτσι ώστε να του δείξουμε την αγάπη μας παίζοντας μαζί του, διαφορετικά η αδιαφορία οδηγεί σε αταξίες του παιδιού.

«Δε με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδάκια. Εσύ θα είσαι δίπλα μου»,
όπου χρειάζεται να αφήσουμε τα παιδιά να κινούνται ελεύθερα χωρίς να παρατηρούμε παντού επικείμενους κινδύνους. Μπορούμε να τα προσέχουμε από απόσταση και να τα ενθαρρύνουμε να ασχοληθούν με δημιουργικές δραστηριότητες

«Δεν πειράζει. Άσε το να το χαλάσει».
Η ιδιαίτερα ελαστική στάση μας απέναντι στις ενέργειες των παιδιών, δεν έχει θετικό αποτέλεσμα. Τα παιδιά χρειάζονται σταθερά όρια, ώστε να
μάθουν να συντονίζονται με τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος για να μην αντιμετωπίσουν αργότερα δυσκολίες προσαρμογής.

«Μου έτυχε δουλειά και δε μπορώ».
Χρειάζεται να είμαστε συνεπείς στις υποσχέσεις που δίνουμε στα παιδιά μας, καθώς έχουν την ανάγκη να μπορούν να εμπιστεύονται τους άλλους. Διαφορετικά δημιουργούνται συναισθήματα ανασφάλειας και το παιδί μαθαίνει να είναι ανεύθυνο.

«Όχι έτσι ρε βλάκα. Κοίτα πως το κάνει το κοριτσάκι»,
όπου τα παιδιά δε βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους μέσα από τη σύγκριση και τους χαρακτηρισμούς, αλλά μειώνεται η εμπιστοσύνη που έχουν στον εαυτό τους. Είναι προτιμότερο να ενισχύουμε αυτό που μπορούν να πετύχουν, παρά να περιμένουμε να ικανοποιηθούν οι προσδοκίες μας.

«Ρίξτου για να μάθει»,
όπου η βία τραυματίζει την αυτοπεποίθηση και διαταράσσει τις προσωπικές σχέσεις του παιδιού, διδάσκοντας τη βία και όχι τον αυτοέλεγχο. Για αυτό χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, διδάσκοντας τους πρώτα να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους.

«Δεν είναι καταπληκτικό το καινούριο μας μωράκι;»,
όπου η γέννηση ενός νέου μέλους αποτελεί απειλή για το μεγαλύτερο παιδί. Η κατάλληλη προετοιμασία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η αποφυγή θετικών σχόλιων για το μωρό, μπροστά στο μεγαλύτερο παιδί και η παρότρυνσή του στη φροντίδα του μωρού, βοηθούν στην καλύτερη προσαρμογή του μεγαλύτερου παιδιού, ως προς την ύπαρξη του νέου μέλους.

«Φύγε θα το χαλάσεις. Θα το φτιάξω εγώ».
Μη ζητάτε από τα παιδιά να το κάνουν όπως εσείς. Χρειάζεται να δοκιμάσουν, να κάνουν λάθη για να το μάθουν σωστά. Ενισχύστε τις πρωτοβουλίες τους και ζητήστε από τα παιδιά σας να σας βοηθήσουν σε κάτι που κάνετε για να τα ενισχύσετε.

«Σταμάτα τα κλάματα».
Είναι γνωστό ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν το κλάμα, για να πετύχουν το στόχο τους. Για αυτό μην επιμένετε αμέσως να σταματήσει. Βεβαιώστε το ότι το αγαπάτε, εξηγήστε του ότι δεν πρόκειται να γίνει αυτό που θέλει και ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσετε. Παράλληλα αποσπάστε την προσοχή του με κάτι άλλο.
«Αυτό που χρειάζεται να θυμόμαστε, είναι ότι σε όλη αυτή τη διαδικασία ανατροφής των παιδιών μας, μαθαίνουμε ταυτόχρονα και εμείς από εκείνα τρία σημαντικά πράγματα, τα οποία είναι τα εξής: να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είμαστε πάντα απασχολημένοι με κάτι και να ξέρουμε να απαιτούμε με όλη μας τη δύναμη αυτό που θέλουμε».

Αμανατίδου Φωστηρία
Ψυχολόγος
Ειδικός στη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία Παιδιών και Ενηλίκων.www.amanatidou.com
το είδαμε εδώ