Πως εκλέχθηκε επίσκοπος, ο μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος και πως εκλέγονται σήμερα. Σχολιασμός και ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ.

Πριν παραθέσουμε τον σχολιασμό μας, ας απολαύσουμε την διήγηση:

Ενώ ο π. Αντώνιος είχε επιδοθεί ψυχή και σώματι στην διακονία του λαού, μία ημέρα κάποια γνωστή του ευλαβεστάτη χριστιανή, η κ. Σαλώμη, του είπε: «Πάτερ, ετοιμάσου να γίνης Δεσπότης. Είδα τον ύπνο μου τον άγιο Νεκτάριο και μου είπε ότι σε αγαπά, γιατί και συ σαν αυτόν τρέχεις στα χωριά και βοηθάς τον κόσμο και γι’ αυτό θα χειροτονηθής Επίσκοπος στην Δυτική Μακεδονία».

Ο π. Αντώνιος της είπε ότι αυτό είναι αδύνατο να γίνη, γιατί δεν είναι γραμμένος στον κατάλογο των υποψηφίων προς Αρχιερατεία, και στην Σύνοδο δεν γνωρίζει κανέναν Μητροπολίτη. Την άλλη μέρα η κ. Σαλώμη είδε πάλι το ίδιο όνειρο και το ανέφερε στον π. Αντώνιο.

Τότε ήταν χηρεύουσα επί διετία η Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης. Συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος και εξέλεξαν κάποιον για Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, αλλά η τότε κυβέρνηση δεν τον ενέκρινε, γιατί είχε ασχοληθή με την πολιτική. Εξέλεξε δεύτερη φορά άλλον και εκείνος απερρίφθη.

Αγανακτισμένος ο τότε Πρόεδρος της Συνόδου Μακαριώτατος κκ.Σεραφείμ είπε: «Δεν υπάρχει κάποιος που να μην ασχολήται με την πολιτική και να είναι αρεστος στην κοινωνία;». Τότε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ. Θεόκλητος πρότεινε τον π. Αντώνιο. Η πρότασή του έγινε δεκτή. Έτσι στις 22 Μαΐου 1974 εξελέγη  Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης και επαλήθευσε η πρόρρηση του αγίου Νεκταρίου.

Πηγή: «Ασκητές μέσα στον κόσμο», Τόμος Β΄ (σελ.307), Πηγή

Και τώρα, ο σχολιασμός μας:

Τι να επισημάνουμε πρώτα από την εκλογή του μακαριστού Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου;
Το όνειρο της ευλαβούς γυναίκας, την απλότητα και την ταπείνωση του, το ότι δεν βρισκόταν στην Αθήνα ασκώντας πιέσεις για την εκλογή του, όπως καθιερώθηκε να γίνεται σήμερα ;

ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, στο LIONS CLUB

Ή το ότι η Κυβέρνηση απέρριψε -με την ανοχή του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και της τότε Ιεράς Συνόδου - 2 εψηφισμένους μητροπολίτες για "πολιτικούς λόγους"(!) οι οποίοι τελικά δεν χειροτονήθηκαν ;
Και που ήταν ο πιστός λαός; Παρακολουθούσε και τότε σιωπηλός ως θεατής όπως κάνει και σήμερα; Φέρει ή δεν φέρει ευθύνη ο πιστός λαός όταν ανέχεται όλα αυτά;
Θυμάστε μήπως την "σφαγή" των 12 μητροπολιτών;

Ναι, υπάρχει Θεός και όταν το κρίνει σκόπιμο θα αναδεικνύει άξιους εκπροσώπους του. Ο Θεός σίγουρα μπορεί να κάνει το θαύμα του.

Όμως όταν κάποιοι κινούν Θεούς και "δαίμονες" για να υλοποιήσουν τις προσωπικές επιδιώξεις τους και οι πιστοί παρακολουθούν βωβοί, ποια περιμένουμε να είναι η κατάληξη; Μπορεί ένας πιστός να επαναπαύεται και να μην αντιδρά, επικαλούμενος τον Θεό;

Ας θυμηθούμε τις εικόνες στη Λάρισα, με τα ΜΑΤ έξω από την εκκλησία και τους πιστούς με ματωμένα κεφάλια από τα γκλοπ (για να "γίνει" η χειροτονία) :

1994: Από την αιματηρή ενθρόνιση του μητροπολίτη Λαρίσης Ιγνατίου Λάππα

Μήπως πρέπει να απαιτήσουμε το "Άξιος" να μην αναφωνείται ως κραυγή επευφημίας , αλλά ως ερώτημα προς τον πιστό λαό, όπως προβλέπει η λειτουργική τάξη στην εκκλησία μας;

Αποδεικτικό της ονομαστικής άδειας εισόδου διότι η χειροτονία του μητροπολίτη Λαρίσης  Ιγνατίου Λάππα, έγινε κεκλεισμένων των θυρών του καθεδρικού ναού Αθηνών (...).  οι Λαρισαίοι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί Αιματοκυλίζονταν έξω του ναού απο εκατοντάδες ασφαλίτες και αστυνομικούς καταστολής.Η φωτογραφία από εδώ

Οι παρακάτω εικόνες προσβάλουν την εκκλησία, το Άγιο Πνεύμα και μας φέρουν όλους προ των ευθυνών μας:

Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριος Μπεκιάρης. Στις 10-10-1989 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης. Μετά την ακύρωση της εκλογής και του Π.Δ. αναγνωρίσεώς του από το ΣτΕ, την 10-9-1991 τοποθετήθηκε από την Σεπτή Ιεραρχία στη νεοσύστατη προσωποπαγή Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου (πηγή κειμένου: wikipedia).

(Οι φωτογραφίες από διάφορες αναρτήσεις του Ιστολογίου "Αγώνας Αγωνιζομένων Ορθοδόξων Χριστιανών", ετικέτα :  ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ)

Κλείνοντας,
Σήμερα οι "πιστοί" έπαψαν στην πλειοψηφία τους να αγωνίζονται.
Ομοφυλόφιλοι παρευλαύνουν περήφανα στις κεντρικές πλατείες των πόλεων,
προωθούνται νομοσχέδια που νομιμοποιούν και διευκολύνουν τις εκτρώσεις (δείτε εδώ), οι εκλογές Ιεραρχών έχουν μεγαλύτερο παρασκήνιο από την πολιτική σκηνή και από τις εκπομπές lifestyle. Κι όμως οι πιστοί καθεύδουν. Γιατί άραγε; Επειδή εμπιστεύονται τους ήδη εκλεγμένους Ιεράρχες τους; ή επειδή νοιάζονται μόνο για την οικογένεια και για τον εαυτό τους;