Τι γίνεται στη Β.Ήπειρο; Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, Ομόνοια-ΚΕΑΔ δεν ανέδειξαν τοπικό άρχοντα. Ώρα για ριζικές αλλαγές στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό

Πριν παραθέσουμε το αναλυτικό κείμενο, να εκφράσουμε την λύπη μας για όσα πληροφορούμαστε ότι συνέβαιναν μέχρι τώρα στην Βόρειο Ήπειρο.


Ο μέχρι πρότινος (2004-2008), Πρόεδρος  της οργάνωσης των βορειοηπειρωτών Ομόνοια, κ.Γιάννης Γιάννης, να είναι σήμερα  Πρόξενος της Αλβανίας στα Γιάννενα(!) :

και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ  (Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Διακιωμάτων) κ.Βαγγέλης Ντούλε, να ήταν μέχρι πριν 1 μήνα, αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής! (αυτά είναι τα αποτελέσματα της συμμαχίας με τα Αλβανικά κόμματα εξουσίας)

Αναζητώντας στο διαδίκτυο, ανακαλύψαμε τις προεκλογικές αφίσες του ΚΕΑΔ: "είμαστε μόνο ευρωπαίοι". 
Όχι Έλληνες λοιπόν, ΜΟΝΟ Ευρωπαίοι. (δείτε εδώ, εδώ)

Το αποτέλεσμα -καθώς και των λοιπών υπουργοποιήσεων κλπ όσων εκπροσωπούσαν μέχρι τώρα τον βορ/κό ελληνισμό- το είδαμε στις Δημοτικές εκλογές που έγιναν την περασμένη Κυριακή 21/6/2015: 
Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, η ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ, δεν ανέδειξαν ούτε έναν τοπικό άρχοντα. Οι βορειοηπειρώτες γύρισαν την πλάτη τους σε όσους τόσα χρόνια εξυπηρετούσαν προσωπικές σκοπιμότητες.

Ελπίδα μας, η νέα ηγεσία στην οργάνωση Ομόνοια, υπό τον γνωστό για την ακεραιότητα του και το πατριωτικό του φρόνημα κ.Λεωνίδα Παπά. Ελπίζουμε η πρόσφατη αποτυχία να τους δώσει τα φτερά για ριζική αναδιάρθωση της οργάνωσης για το μέλλον του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού.



Παραθέτουμε τον σχολιασμό από την Νεολαία Δήμου Φοινίκης,
με τίτλο "Νενικήκαμεν σύντροφοι!"

"Τα παραμύθια τελείωσαν στις 21 Ιουνίου! Από σήμερα το ΚΕΑΔ να βγει και να παραδεχτεί την παταγώδη αποτυχία του στις επιλογές προσώπων και συμμαχιών. Προτίμησε να συνεργαστεί με αλβανούς παρά με Ελληνες. Και τα αποτελέσματα είναι να μην κερδίσει σε κανέναν μειονοτικό δήμο. Η Ομόνοια οφείλει να ανοίξει τις πόρτες σε όλους τους Έλληνες και να αποδείξει πως οι εποχές που λειτουργούσε σαν μαγαζάκι του Ντούλε τελείωσαν!"


Ακολουθεί απόλυτα κατατοπιστικό άρθρο από τον Ελεύθερο Λόγο Αργυροκάστρου:

Θα το χαρακτήριζε κανείς ως αναγκαίο κακό τα αποτελέσματα στις δημοτικές εκλογές της 21ης Ιουνίου 2015. 

Από το 1994 και μετά την φυλάκιση των πέντε ηγετικών στελεχών της, η οργάνωση "Ομόνοια" φαινόταν ότι έπαιρνε σιγά σιγά έναν δρόμο διαφορετικό από αυτόν που ακολούθησε την πρώτη τετραετία με τις αγωνιστικές διεκδικήσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

Ο γιαλός άρχισε να... στραβώνει για τα καλά όταν πρόεδρος της Ομόνοιας αναδείχθηκε το 1998 ένας πολλά υποσχόμενος νέος πολιτικός ο Βαγγέλης Ντούλες. Μόνο που ο συγκεκριμένος νέος έμεινε στα συνθήματα και τις υποσχέσεις, βλέποντας τα πράγματα πιο πρακτικά όχι για το καλό του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού αλλά για το καλό ενός στενού κύκλου.

Από το 2000 παρακολουθούσαμε την Ομονοία μέσω του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (του οποίου ο Ντούλες έγινε πρόεδρος το 2003) να συμμετέχει σε όλες τις αλβανικές κυβερνήσεις, υπό
την ηγεσία των κομμάτων εξουσίας με μοναδικό διάλλειμα την περίοδο 2009-2013.
Αυτό που αποδείχτηκε στην πράξη είναι ότι η συμμετοχή στελεχών της Ομόνοιας σε κυβερνητικές θέσεις (υπουργοί, υφυπουργοί, περιφερειάρχες, διευθυντές υπηρεσιών κλπ), τα οποία στην συνέχεια αποκαθιστούσαν διάφορους ευνοούμενους τους, δεν βοήθησε καθόλου στο να λυθούν βασικά και ζωτικά προβλήματα για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα όπως το ιδιοκτησιακό, το εκπαιδευτικό, η ανάπτυξη για το σταμάτημα της πληθυσμιακής αιμορραγίας, η επίσημα δημόσια χρήση της ελληνικής γλώσσας κ.α.

Όποτε ακούγονταν κάποιες φωνές ή εμφανίζονταν κάποιες κινήσεις αντίδρασης προς την κατάσταση αυτή που δημιούργησε και συντηρούσε ο πρόεδρος Ντούλες και οι αυλικοί του, χαρακτηρίζονταν μέσω των ισχυρών μηχανισμών τους, τουλάχιστον ως γραφικές ή έφταναν να θεωρούνται προδοτικές και διασπαστικές για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. 
Εθνικό συμφέρον για τον ηγετικό κύκλο της Ομόνοιας και του ΚΕΑΔ τα τελευταία 15 χρόνια θεωρούνταν ότι ήταν υπέρ του προσωπικού συμφέροντος των στυλοβατών του κατεστημένου.

Χάρη σε αυτούς τους ισχυρούς μηχανισμούς αλλά και στις ευκαιριακές συμμαχίες πότε με το ένα και πότε με το άλλο αλβανικό κόμμα εξουσίας, αλλά κυρίως χάρη στην πίστη του απλού Βορειοηπειρώτη ότι η Ομόνοια και το ΚΕΑΔ αποτελούν τον αποκλειστικό αντιπρόσωπο του, ασχέτως ποιος είναι στην ηγεσία τους, κατάφερναν παρά την ανυπαρξία τους σε εθνικό-πολιτικό επίπεδο να αναδεικνύουν επάρχους αλλά και βουλευτές. Σε αυτό φυσικά είχαν την αμέριστη στήριξη του αθηναϊκού κατεστημένου (βλέπε ΠΑΣΟΚ).
Μόνο σκανδαλώδες μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι η Ομόνοια προωθούσε σκληροπυρηνικά στελέχη του χοτζικού καθεστώτος, όπως τον Εισαγγελέα Σπύρο Πέτση, τον οποίο υποστήριξε ως υποψήφιο βουλευτή το 2005, ενώ το αποκορύφωμα ήταν η τοποθέτηση του προέδρου της οργάνωσης την τετραετία 2004-2008 Γιάννη Γιάννη στη θέση του Γενικού Προξένου της Αλβανίας στα Ιωάννινα.

Η αντίστροφη μέτρηση για την κλίκα του Ντούλε μπορούμε να πούμε ότι ξεκίνησε στις 11 Ιανουαρίου 2015 με την ανάδειξη του Λεωνίδα Παππά στην προεδρεία της Ομόνοιας, ενός προσώπου γνωστού για τις πατριωτικές αξίες του, μη ελεγχόμενου από τον στενό ηγετικό κύκλο του αλβανοθρεμμένου βορειοηπειρωτικού κατεστημένου. 
Από τις πρώτες δημοκρατικές διαδικασίες μετά την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος το 1991 η Ομόνοια πάντα θα έβγαζε τουλάχιστον πέντε επάρχους στις δημοτικές εκλογές ενώ στην αρχή έβγαζε και Δημάρχους όπως στους Αγίους Σαράντα.
Οι δημοτικές εκλογές της 21ης Ιουνίου αποτελούν αναμφισβήτητα μία ιστορική καμπή στην ιστορία τόσο της Ομόνοιας όσο και του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αφού για πρώτη φορά από την μεταπολίτευση δεν κέρδισαν ούτε σε έναν Δήμο. Ούτε καν σε αυτούς τους δύο, της Δρόπολης και της Φοινίκης, που έχουν αποκλειστικά ελληνικό πληθυσμό! 
Παρ' όλο που στις οκτώ αναγνωρισμένες επαρχίες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, από τις οποίες σχηματίστηκαν και οι δύο Δήμοι είχαν επικρατήσει οι υποψήφιοι της Ομόνοιας -ΚΕΑΔ...
Βέβαια σε ένα από τους Δήμους, αυτόν της Φοινίκης, αναδείχθηκε εκλογικά πλέον, πέντε χρόνια με την ίδρυση της, μία άλλη πολιτική δύναμη που απευθύνεται αποκλειστικά στους Βορειοηπειρώτες, το Κόμμα Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον. 

Οι κάλπες λοιπόν της 21 Ιουνίου έβγαλαν ένα και μόνο μήνυμα:
Ότι έστω και αργά, έστω στο "και πέντε" πρέπει να γίνουν εκ βάθρων αλλαγές στην εθνική-πολιτική εκπροσώπηση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Συγκεκριμένα πιστεύουμε ότι ο πρόεδρος της Ομόνοιας Λεωνίδας Παππάς έχει πλέον τα χέρια ελεύθερα ώστε να αναλάβει τις πρωτοβουλίες που χρειάζονται ώστε να προχωρήσει σε σαρωτικές κινήσεις εντός της οργάνωσης ώστε να την καθαρίσει από όλα τα παράσιτα, από όλα τα βλαβερά εκείνα στοιχεία που την μετέτρεψαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες σε μία κλίκα ιδιοτελών συμφερόντων. Και τότε θα μπορεί να ξανακάνει την Ομόνοια την οργάνωση που κατέβαζε τους Βορειοηπειρώτες στους δρόμους για τα εθνικά τους δίκαια όπως την περίοδο 1991 - 1994. 
Αρκεί να το πάρει απόφαση και να έχει άξια, σοβαρά και πατριωτικώς (και όχι ιδιοτελώς) σκεπτόμενα πρόσωπα γύρω του.
Και σίγουρα τότε θα ξαναφέρει την πραγματική - εθνική ενότητα μεταξύ των Βορειοηπειρωτών (όχι την ενότητα "τα πάντα είμαι εγώ") και τότε θα τους ξαναδώσει την χαμένη ελπίδα που θα σημάνει την αναγέννηση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στις πατρογονικές του εστίες.