4η Νοεμβρίου 1944 : Η ΣΦΑΓΗ των 7.000 Εθνικοφρόνων από του Κομμουνιστές, στο Κιλκίς. Σχόλιο.

Όταν όλοι ασχολούνται με τον 11χρονο Αμίρ και την μητέρα του που μπροστά στην κάμερα αφήνει τα γέλια και παίρνει συμβουλές να παριστάνει την θλιμμένη :

https://youtu.be/EOeiUGIRRSU

εμείς θυμίζουμε μία ακόμη σελίδα που ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ από την Ιστορία μας,

γιατί όταν η Ιστορία δεν διδάσκει, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.

Παρουσιάζουμε σήμερα 3 κείμενα που αναφέρονται στην σφαγή 7500 εθνικοφρόνων από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στο Κιλκίς (αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών)

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 υπογράφηκε η Συμφωνία της Καζέρτας και ο ΕΛΑΣ τέθηκε υπό την διοίκηση των Συμμάχων, θυμίζει ο αρθρογράφος Σπ.Χατζάρας.

Στις 26 Οκτωβρίου αποχώρησαν οι Γερμανοί από την Θεσσαλονίκη. Μετά από διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους και τους εκπρόσωπους της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας οι Ένοπλοι Εθνικόφρονες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποχώρησαν από την Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου και κατευθυνθήκαν στο Κιλκίς, περιμένοντας να παραδοθούν στους Άγγλους και την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος... 

Μαζί τους συγκεντρώθηκαν και οι άνδρες των ταγμάτων από την υπόλοιπη περιοχή καθώς και άμαχοι και γυναικόπαιδα από χωριά που χαρακτηρίζονταν «αντιδραστικά» από το ΚΚΕ, για να προστατευθούν. 

Στην πόλη του Κιλκίς, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 8.000 ένοπλοι, στην πλειοψηφία τους Πόντιοι πρόσφυγες, και 9.000 άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα. 

Οι αντικομουνιστές Πόντιοι, όπως ο Κισά Μπατζάκ έλεγαν ότι "οι μπολσεβίκοι υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του Κεμαλικού εθνικισμού, προμήθευαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, και συμβούλους. 

Οι μπολσεβίκοι όχι μόνο δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει τους Έλληνες, αλλά απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα», και κατέδιδαν στους Τούρκους του Πόντιους Αντάρτες,που προσπαθούσαν να αγοράσουν όπλα από την Ρωσία". 

Οι κομμουνιστές άλλωστε είχαν εκτελέσει τη γυναίκα του Κισά Μπατζάκ το 1943. 

Περίπου 1.500 Πόντιοι ένοπλοι που ακολουθούσαν τον Πόντιο οπλαρχηγό Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο τον ιδρυτή του «Εθνικού Ελληνικού Στρατου», δεν πήγαν στο Κιλκίς και σώθηκαν. 

Οι Άγγλοι διέταξαν τα Τάγματα Ασφαλείας να παραδοθούν (...) στην ΧΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ, που ήταν «κυβερνητική στρατιωτική δύναμη», και είχε περικυκλώσει το Κιλκίς με 6.000 άνδρες. Ο ΕΛΑΣ και η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή είχαν ...εγγυηθεί για την ασφάλεια τους. 

Ο νομάρχης Δ. Αμπατζόγλου, που μεσολαβούσε ενημέρωσε τον ΕΛΑΣ πως μέσα στο Κιλκίς δεν βρίσκεται ο Παπαδόπουλος, αλλά ένα Σύνταγμα ΕΔΕΣιτών, μαζί με πολλά τμήματα του Κισσάμπατζακ, , πως οι συμμαχικές σημαίες κυμάτιζαν στους δρόμους και κατέληγε :«Δια ταύτα εκφράζομεν ομόθυμον θέλησιν του λαού του Κιλκίς και την ευχήν της Εκκλησίας, όπως με κάθε θυσίαν επέλθει μία συνεννόησις και αποφευχθεί πάσα νέα αιματοχυσία αυτήν μάλιστα την στιγμήν όπου άπασα η μητέρα Ελλάς ελευθερώθη και ουδαμού επί ελληνικού εδάφους υπάρχει ίχνος κατακτητού» . 

Οι κομμουνιστές με το πρόσχημα ότι δέχθηκαν πυροβολισμούς, διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις, και επιτέθηκαν στους εγκλωβισμένους, τα ξημερώματα της 4ης Νοεμβρίου. Οι μάχες κράτησαν 9 ώρες και μετά οι ταγματασφαλίτες παραδόθηκαν. 

Σύμφωνα με τον ΕΛΑΣ, οι νεκροί Ελασίτες ήταν 120 και από τους ταγματασφαλίτες σκοτώθηκαν 1.500. Στην πραγματικότητα και με το δεδομένο ότι οι Ελασίτες έριχναν στον γάμο του Καραγκιόζη, στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι. 

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (1884-1944), γνωστός ως Κισάμπατζάκ, επικεφαλής 800 περίπου ανδρών του, κατάφερε να απεγκλωβιστεί αλλά περικυκλώθηκε από την ελαστική Ταξιαρχία Ιππικού του Μπουκουβάλα, καιεξοντώθηκαν όλοι. 

Μετά την παράδοση εκδηλώθηκε ο «αμείλικτος ταξικός αγώνας». Στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια και έγιναν «πράξεις προσωπικής αντεκδίκησης». 

Οι 7.500 αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε 3 αποθήκες μέσα στο Κιλκίς. Κατά το πρότυπο του Μελιγαλά, στο Κιλκίς ακολούθησαν μαζικές εκτελέσεις των παραδοθέντων.

Σύμφωνα με μη εαμικές πηγές οι εκτελεσθέντες αιχμάλωτοι μέσα στο Κιλκίς ήταν περίπου 2.100. Στον Προμαχώνα των Σερρών και στην Τριάδα, μεταφέρθηκαν και εκτελέστηκαν περίπου 800 αιχμάλωτοι.

Σύμφωνα με την αναφορά του τότε νομάρχη Κιλκίς, Δ. Αμπατζόπουλου, πλέον των 300 αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών (μεταξύ αυτών και ο διευθυντής Χωροφυλακής, μοίραρχος Λειβαδίτης), μεταφέρθηκαν στο χωριό Μεταλλικό, όπου οι ΕΛΑΣίτες τους εκτέλεσαν με τσεκούρια, «ίνα ικανοποιήσουν τους εκεί παλαιμάχους κομμουνιστάς».

Πάνω από 1.900 αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν σε διάφορες άλλες τοποθεσίες. 

840 αιχμάλωτοι που επέζησαν οδηγήθηκαν στην συνέχεια στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά». Εκτελέσεις αιχμαλώτων και πράξεις αντεκδίκησης, υπήρξαν σε πιο περιορισμένο βαθμό και στην Θεσσαλονίκη. 

Ανάμεσα στους μεταφερθέντες στην Θεσσαλονίκη ήταν ο γεννημένος στην Αρτάκη, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, Αντώνιος Δάγκουλας. Ο αιχμάλωτος Δάγκουλας πέθανε στις 21 Νοεμβρίου σε Νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη «λόγω ουραιμίας», που προκλήθηκε από τον «ακρωτηριασμό», που τους έκαναν οι κομμουνιστές. Μετά το θάνατό του, το πτώμα του διαπομπεύτηκε από τους κομμουνιστές. 

Αν προσθέσουμε τα επιμέρους στοιχεία ο αριθμός των σφαγιασθέντων στο Κιλκίς ξεπερνάει τις 6.500. Ο αριθμός των θυμάτων του σκληρού ταξικού αγώνα μέσα και έξω από το Κιλκίς σύμφωνα με την δίκη μου εκτίμηση ήταν 7.342 ψυχές...

Πηγή 1ου κειμένου
το είδαμε εδώ

Το Κιλκίς για το ΕΑΜ ΕΛΑΣ ήταν κομβικό σημείο λόγω της γειτνίασης του με συμμάχους μπολσεβίκους όπως η Βουλγαρία και η Γιουγκοσλαβία. Όλοι στην περιοχή είχαν ακούσει οτι το 13 Σύνταγμα του ΕΑΜ ΕΛΑΣ και μεγάλη δύναμη του ΕΛΑΣ απο Τρίκαλα, Τύρναβο , Καρδίτσα, Λάρισα κλπ θα έρθουν στο Κιλκίς για να το καταλάβουν.

Από τα τέλη του Οκτωβρίου υπήρχαν πληροφορίες οτι κάθε βράδυ ένοπλες ομάδες συμμοριτών του ΕΛΑΣ μπαίνουν στην πόλη του Κιλκίς όπου και τους δέχονται στα σπίτια τους κομμουνιστές ντόπιοι αλλά και ουδέτεροι ντόπιοι υπό την απειλή για σφαγή των οικογενειών τους σαν δωσίλογοι στους Γερμανούς( γνωστή προβοκατόρικη κατηγορία των συμμοριτών για όσους δεν ήταν ΜΑΖΙ τους).

Ο Εθνικός στρατός όπου ήταν απασχολημένος σε άλλα σημεία της πατρίδος μας, έστειλε αξιωματικούς του στρατού του να οργανώσουν ομάδες εθνοφυλακής για να υπερασπιστούν τα χωριά που δεν έδιναν γη και ύδωρ στα σκυλιά του Στάλιν.

Στο Κιλκίς την εθνοφυλακή αυτή την οργάνωσε ο Υπολοχαγός του Εθνικού στρατού Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος με καταγωγή από το χωριό Μουριές του Κιλκίς. Σε βοήθεια του Παπαδόπουλου έσπευσαν δυνάμεις του Αντών Τσαούς(Αντώνης Φωστηρίδη ), ο Γουτζά Μπαζάχ από το χωριό Κούκος Πιερίας καθώς και αρκετοί άνδρες από την Κρύα βρύση Γιαννιτσών αλλά και ο Πόντιος Καπετάν Λαζίκ με τους άνδρες του. 

Οι ένοπλοι με εμπειρία στην μάχη ήταν περίπου 6.000 του Παπαδόπουλου και οι άνδρες των αρχηγών που ανέφερα ποιο επάνω που όλοι μαζί δεν ήταν πάνω απο 200. 

Μαζί με όλους αυτούς ήταν και 9.000 πολίτες πατριώτες οι οποίοι έσπευσαν να βοηθήσουν για την άμυνα της πόλης του Κιλκίς. 

Όλοι μαζί οι Έλληνες πατριώτες που θα πολεμούσαν με το πλευρό του Εθνικού στρατού ήταν περίπου 15.000. 

Το πρωί της 6ης προς 7ης Νοεμβρίου πληροφορίες ήρθαν στον Παπαδόπουλο οτι οι δυνάμεις των συμμοριτών που ανεβαίνουν από Θεσσαλία είναι περίπου 30.000 καλά οπλισμένοι και οργανωμένοι, με ιππικό, πεζικό αλλά και ένα σύνταγμα Βουλγάρων ολμιστών και με συνεχή ανεφοδιασμό από τους Παρτιζάνους Γιουγκοσλάβους. 

Ο Παπαδόπουλος συνδυάζοντας τις πληροφορίες αυτές με τις πληροφορίες που είχε για τις δυνάμεις τους ΕΛΑΣ που κατέλαβαν άλλες πόλεις και την τύχη των αιχμαλώτων τους, δίνει εντολή να ετοιμαστούν για αναχώρηση και να οχυρωθούν στα βουνά του Κιλκίς. 

Έβγαλε έναν πρόχειρο λόγο και είπε τα παρακάτω '' Έλληνες πατριώτες, τα βουνά μας έσωσαν στις μάχες με τους Γερμανούς, τα βουνά θα μας σώσουν και στις μάχες με τα κόκκινα σκυλιά, στρατός οργανωμένος και εξοπλισμένος αυτοί, αγρότες εμείς. Στο Κιλκίς δεν μπορούμε να οχυρωθούμε γιατί έχουν μπει ήδη μέσα περίπου 1000 δικοί τους και θα τρώμε σφαίρες από μπροστά και από πίσω. Στα βουνά λοιπόν αντάρτες να γίνουμε, μέχρι να έρθει η ώρα μας'' Όλοι σχεδόν δέχτηκαν. 

Τότε κάποιος είπε οτι
υπάρχουν μερικοί στρατιώτες του Εθνικού στρατού στο νοσοκομείο. Ο αρχηγός του αποσπάσματος απο το Νεο Αγιονέρι(Χατζησάββας Κωνσταντίνος) είπε οτι εκεί είναι ο υπασπιστής του τραυματίας(Γαϊτανίδης Χρήστος), αλλα τον ξέρει τόσο καλά που αν άκουγε την συζήτηση του να μείνουν και να σκοτωθούν 15.000 για να μη πέσουν στα χέρια του εχθρού 12 ετοιμοθάνατοι θα είχε εκραγεί από οργή. Πολλοί άλλοι είπαν τα δικά τους υπέρ του να παραμείνουν και να πολεμήσουν στο Κιλκίς. 

Τελικά Ο Παπαδόπουλος παρέμεινε στις Μουριές(πρόποδες του βουνου), έτοιμος να οπισθοχωρήσει στα βουνά αν ο ΕΛΑΣ έκανε να έρθει προς αυτούς. Όλοι οι υπόλοιποι μιας και υπήρχε διχογνωμία παρέμειναν στον λόφο της Κρηστώνης 7 χιλιόμετρα απο την Πόλη του Κιλκίς. Τα αποσπάσματα του Ν.Αγιονερίου Κ.Αποστόλων και μερικά μικρότερα, πήγαν στον λόφο του Αγίου Γεωργίου (Σημερινό στρατόπεδο Καμπάνη) και οχυρώθηκαν στην κορυφή για να πέσουν τουλάχιστον δύσκολα. 

Την 9η Νοεμβρίου του '44 η μάχη ξεκίνησε. Οι 7.400 εθνοφύλακες που ήταν με τον Εθνικό στρατό οχυρώθηκαν στον λόφο της Κρηστώνης (Λόφος 44 με την στρατιωτική του ονομασία). Οι συμμορίτες του ΕΛΑΣ περικύκλωσαν τον λόφο και άρχισαν να βάλουν με το πυροβολικό και τους Βούλγαρους ολμιστές. Οι 7.400 πατριώτες μπήκαν στα ορύγματα που είχαν ετοιμάσει και από εκεί έριχναν βολές με τον ελαφρύ οπλισμό που διέθεταν. 

Ο Γουτζά Μπατζάχ έκανε μια αιφνιδιαστική επίθεση όπου και βγήκε στα μετόπισθεν των Βουλγάρων ολμιστών και τους ανάγκασε να παρατήσουν τα στοιχεία των όλμων και να πολεμήσουν σώμα με σώμα. Οι δυνάμεις του καπετάν Λαζίκ και των ανδρών του Αντών Τσαούς χτυπούσαν με μεγάλη επιτυχία τον εχθρό και με πολύ λίγες απώλειες λόγω της εμπειρίας αλλά και της καλύτερης γεωγραφικής θέσης τους επάνω στον λόφο.

Σε 3 ώρες τα πολεμοφόδια των Πατριωτών τελείωσαν.

Στην τελευταία εξόρμηση και την σφαγή των Βουλγάρων ο Γουτζά Μπατζάχ τραυματίζετε σοβαρά. Λέει στον Υπασπιστή του και κουνιάδο του να τον σκοτώσει για να μη πέσει στα χέρια του εχθρού. Εκείνος δεν μπορεί να το κάνει και τελικά αυτοκτονεί μόνος του.

Η παράδοση είναι μονόδρομος μιας και δεν διαθέτουν πλέον ούτε πέτρες να τους πετάξουν. Πολλοί αυτοκτονούν για να μη τους πιάσουν οι συμμορίτες. 36 Είναι οι νεκροί των πατριωτών μετά απο την μάχη. Εκατοντάδες οι νεκροί συμμορίτες και κυρίως οι Βούλγαροι.

7.400 περίπου θα πιαστούν αιχμάλωτοι, ανάμεσα τους και παιδιά 15 ετών.

Τα αποσπάσματα που είχαν ανέβει στον Λόφο του Αγίου Γεωργίου πολεμάν μέχρι τελευταίου οι νεκροί είναι περίπου 250 εκεί. Στο προαύλιο του νοσοκομείου ο ΕΛΑΣ μπαίνει για να στήσει το πρώτο του αρχηγείο μέχρι να εγκατασταθεί στο εκεί 13 σύνταγμα που πλέον τους ανήκει.

Ο Γαϊτανίδης Χρήστος απο το Ν.Αγιονέρι Κιλκίς που ήταν τραυματίας με μεγάλο τραύμα απο θραύσμα οβίδας στην κοιλιακή χώρα, νοσηλευόταν στον δεύτερο όροφο του νοσοκομείου με καμιά 10αριά ακόμα πατριώτες. Το πολυβόλο του το έχει δίπλα του. Μαζί του έχει και δέκα σειρές με σφαίρες με 100 σφάιρες η κάθε μία. Βλέπει απο το παράθυρο τους χιλιάδες αιχμαλώτους να οδηγούνται μέσα στην πόλη και απο μέσα τους να διαλέγουν όσους φορούσαν στρατιωτική στολή να τους περνάν απο ένα μίνι δικαστήριο 2 ατόμων που καθόταν σε ένα παγκάκι του Νοσοκομείου και είχαν ένα σχολικό θρανείο μπροστά τους. Μετά το μίνι δικαστήριο τους πυροβολούσαν πίσω από το αυτί τους έπερναν τις στολές τις μπότες και ότι είχαν στις τσέπες και τους πετούσαν σε έναν λάκκο που είχε ανοιχτό στο ρεματάκι δίπλα από το Νοσοκομείο και πετούσαν τα σκουπίδια. 

Πήρε το όπλο του το έστησε στο περβάζι του παραθύρου του και άρχισε να αδειάζει τις σειρές με τις σφαίρες την μία μετά την άλλη στους συμμορίτες που μεθυσμένη απο την νίκη τους είχαν αράξει κάτω απο τις σκιές των δέντρων. 

Πρόλαβε να τελειώσει 8 απο τις 10 πριν χάσει τις αισθήσεις του απο την ακατάσχετη αιμορραγία του τραύματος του που άνοιξε ξανά με τον αγώνα που έκανε για να προλάβει όποιον πήγαινε να μπει στο προαύλιο του νοσοκομείου. 

Οι συναγωνιστές του τον πήραν και τον έβαλαν σε ένα κρεβάτι πριν προλάβουν να ανέβουν επάνω οι συμμορίτες και δουν ποιος έριχνε από το παράθυρο. Τους απειλούσαν με θάνατο αλλά κανένας δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσει. 

Η προϊσταμένη των νοσοκόμων τους έδειξε τον Γαϊτανίδη και ένας αξιωματικός των συμμοριτών τον πυροβόλησε στο κεφάλι. Δεν είναι σίγουρο οτι ζούσε πριν τον πυροβολήσει. Φεύγοντας ευχαρίστησε την συντρόφισσα προϊσταμένη και διέταξε να εκτελέσουν όλους τους τραυματίες του θαλάμου που δεν συνεργάστηκαν, όπως και έγινε. 

Στην μάχη του Νοσοκομείου όπως είναι γνωστή έχασαν την ζωή τους 280 συμμορίτες απο τα πυρά του Γαϊτανίδη.

Οι 7.500 αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε 3 αποθήκες μέσα στο Κιλκίς.

Στις δυο καπναποθήκες του Σιδηρόπουλου στην μία του Φίξ και στον τότε κινηματογράφο. Έξω από την κάθε μία είχε στηθεί μια ράμπα ξύλινη και απο κάτω υπήρχε πλήθος κομουνιστών απο το Κιλκίς αλλα και των στρατιωτών του ΕΛΑΣ. Περνούσαν απο επάνω έναν έναν όλους τους αιχμαλώτους και τους διαπόμπευαν.

Σε κάποια στιγμή επάνω στην ράμπα είχαν περίπου 20 παιδιά απο 15 έως 25 ετών. Ο Φρούραρχος των συμμοριτών είπε οτι δεν πειράζουν παιδιά αυτοί και πως θα τους αφήσουν ελεύθερους. Τότε κάποιος Τεκελίδης απο το Ν.Αγιονέρι απο κάτω φώναξε'' τον αδερφό μου τον έχετε αιχμάλωτο και τα παιδιά των καπεταναίων θα τα αφήσετε ελεύθερα;'' Έδειξε τον Μελέτη Χατζημελετίου φοιτητή της Ιατρικής σχολής Θεσσαλονίκης με καταγωγή απο το Ν.Αγιονέρι ετών(24) ( ήταν ο γιατρός του αποσπάσματος του Ν.Αγιονερίου) έδειξε και τον Κλήμη (Κλήμεντο) Χατζησάββα ετών 17. Γιος του Κωνσταντίνου Χατζησάββα αρχηγό του αποσπάσματος του Ν.Αγιονερίου που έπεσε με το απόσπασμα του στον λόφο του Αγίου Γεωργίου.

Τα 20 παιδιά οδηγήθηκαν σε παρακείμενο ρέμα και τους έβγαλαν τα ρούχα και αφού τους έκοψαν τα αυτιά, τις μύτες, τα δάχτυλα και τους έβαλαν στις πληγές αλάτι, τους έκοψαν έναν έναν το λαιμό σαν αρνιά τους έκοψαν το κεφάλι και τους έβαλαν το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια τους με τα γεννητικά τους όργανα στο στόμα, όπως και όλους τους επικεφαλής των αποσπασμάτων της εθνοφυλακής από κάθε χωριό(όπως και τους βρήκε ο Εθνικός στρατός λίγο καιρό μετά σε ομαδικούς τάφους - ρέματα). 

Όλοι οι υπόλοιποι αιχμάλωτοι εκτελούνταν 300 κάθε μέρα από κάθε αποθήκη, και 100 απο τον κινηματογράφο που ήταν λιγότεροι, περίπου 1000 την ημέρα δηλαδή. Οι εκτελέσεις γινόταν σπάνια με πυροβολισμό. Αξίνες, τσεκούρια, δρεπάνια, κονσερβοκούτια και ξυράφια είχαν την τιμητική τους. Μέσα σε λιγότερο από 10 ημέρες 7.342 αιχμάλωτοι πολέμου Έλληνες σφαγιάσθηκαν και τους πέταξαν σε 4 διαφορετικά ρέματα στα ανατολικά της πόλης του Κιλκίς. Πολλοί απο τους νεκρούς δεν μπόρεσαν ποτέ να βρεθούν η να αναγνωριστούν μιας και δεν είχαν κεφάλια ή ήταν πολτοποιημένα με βαριοπούλες. Μετά από αυτήν την σφαγή ακολούθησαν οι απαγωγές των οικογενειών των αγωνιστών Ελλήνων με πολλούς ακόμα νεκρούς γυναίκες και παιδιά που δεν έχουν προσμετρηθεί στον αριθμό που αναφέραμε παραπάνω.

Είναι εύκολο να καταλάβει κανένας και τα κίνητρα αλλά και την ηθική των συμμοριτών αλλά και των πατριωτών. Ο ένας αγωνιζόταν για να σώσει το σπίτι του και την πατρίδα του από την Σοβιετική καταπίεση. Ο άλλος πολεμούσε για την κόκκινη ιδεολογία του και για προσάρτηση της Μακεδονίας μας και της Θράκης στο ανατολικό μπλοκ. Βέβαια το ΚΚΕ έχασε τον πόλεμο, αλλά έχυσε τόσο αίμα σε τέτοιες μάχες που αν και δεν δέχεται έθνη σημαίες και ιδανικά, για την ιδεολογία του πήρε τα όπλα και έβαψε την Ελλάδα με αίμα.

Χαρακτηριστικό περιστατικό είναι οτι όταν ο Εθνικός στρατό μπήκε στο Παλαιό Αγιονέρι οπου στο δημοτικό σχολείο του έκαναν λιγο καιρό πριν εκτελέσεις οι συμμορίτες, μια απο τις γυναίκες συμμορίτισσες πετάχτηκε έξω με το όπλο της μπροστά σε μια διμοιρία Ελλήνων στρατιωτών και νομίζοντας οτι είναι συμμορίτες φώναξε '' Εδώ σύντροφοι, εδώ φυλάμε τους φασίστες που είναι για εκτέλεση'' Μετά είδε οτι φοράνε τα εθνόσημα και έστρεψε το όπλο της για να ρίξει στους στρατιώτες και με μια ριπή ο Λοχίας πεζικού Ευθυμίου Νικόλαος της έκοψε το μισό κρανίο και εισέβαλαν στο δημοτικό σχολείο οπου σε μια αίθουσα είχαν δεκάδες παιδιά και γυναίκες έτοιμα για εκτέλεση.

Αυτό που έγινε στο Κιλκίς κάνει την πηγάδα του Μελιγαλά να μοιάζει με πταίσμα. 

Η απόκρυψη του όμως απο Εθνοπατέρες δεξιούς ''Πατριώτες'' Καραμανλήδες, Μητσοτάκιδες, Καρατζαφέρηδες αλλα και Κιλκισιώτες πολιτικούς '' ακροδεξιούς΄΄ 

Πηγή 2ου κειμένου.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΠΗΛΕΙΑ

Η προσπάθεια απαξίωσης της επετείου του «Οχι» από αυτούς που εκμεταλλεύονται την κοινωνική αφασία

Από τον Γιάννη Κουριαννίδη*

(...)

Γι’ αυτό κι αυτές τις μέρες βρήκαν κάποιοι την ευκαιρία για να προσπαθήσουν να απαξιώσουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Το προσπάθησαν και στο παρελθόν, όταν αποπειράθηκαν να μας πείσουν ότι την 25η Μαρτίου ξεκίνησε μία... ταξική επανάσταση! Γελοιοποιήθηκαν σύντομα...
Σήμερα, ευνοημένοι από τη συγκυρία της κοινωνικής αφασίας μας και από το ότι το γεγονός της αποχωρήσεως των Γερμανών από την πατρίδα μας συνέβη πολύ κοντά στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αποπειρώνται να απαξιώσουν την επέτειο του ΟΧΙ των Ελλήνων και να την αντικαταστήσουν με αυτήν της «απελευθέρωσης» της Ελλάδας από τον ΕΛΑΣ!
(....)

Γι’ αυτό και προκαλεί η προσπάθεια καπηλείας της από την Αριστερά, η οποία όχι μόνο διεκδικεί το μονοπώλιο του αγώνα αλλά και αποσιωπά τις τεράστιες ευθύνες της στο αιματοκύλισμα που ακολούθησε.

Η προκλητική πλάκα που τοποθετήθηκε από τον Δήμο Θεσσαλονίκης δίπλα στον Λευκό Πύργο αναφέρεται στους «μαχητές του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη». Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι ότι όχι μόνο δεν έριξαν ούτε μία τουφεκιά εναντίον του κατακτητή αλλά τον διευκόλυναν στην αποχώρησή του από την πατρίδα μας, καταγγέλλοντας ως... προδότες όσους τον χτυπούσαν αποχωρώντας.

Αψευδής μάρτυρας το προδοτικό σύμφωνο ΕΛΑΣ - Γερμανών, που συνυπογράφηκε στο χωριό Λιβάδι την 1η Σεπτεμβρίου 1944 μεταξύ του Καπετάν Κίτσου (αντιπρόσωπος της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ) και του Γερμανού ταγματάρχη Ερχι Φένσκε, στο οποίο μεταξύ άλλων αναγράφεται:

1. «Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει την υποχρέωση να μη εμπόδιση την υποχώρηση του γερμανικού στρατού (...), εισερχόμενος σε κάθε εκκενούμενο τμήμα μετά την αναχώρηση και του τελευταίου Γερμανού στρατιώτου.

2. Παράλληλα ή Γερμανική Α.Σ.Δ.Μ.Α. υποχρεούται να διάταξη την αποχώρηση των Ταγμάτων Ασφαλείας από την πόλη της Θεσ/νίκης, την οποία και θα παραδώσει στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ και στην Πολιτική Οργάνωση του ΕΑΜ. (...)

4. Ο ΕΛΑΣ δεν φέρει καμιά ευθύνη αν αντιλαϊκές προδοτικές ομάδες επιτεθούν κατά γερμανικών δυνάμεων.

5. Η Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α. θα παραχώρηση στον ΕΛΑΣ βαρύ οπλισμό και ανάλογο πολεμικό υλικό για την εξουδετέρωση των ως άνω ομάδων (...)»

Με τον οπλισμό των Γερμανών, στη συνέχεια, ο ΕΛΑΣ σφαγίασε 7.500 αγωνιστές των εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων στην πόλη του Κιλκίς. Η σφαγή ήταν τόσο μεγάλη, που ο Δήμος Θεσσαλονίκης έστειλε έπειτα από μέρες υδροφόρες στην πόλη του Κιλκίς για να ξεπλύνουν τους δρόμους από το αίμα!

Η Αριστερά, για δικούς της λόγους, θεωρεί ότι αυτού του είδους οι επέτειοι πρέπει να υπερτερούν αυτών που το έθνος μεγαλούργησε ενωμένο. Δυστυχώς, στους αντεθνικούς σχεδιασμούς της υπάρχουν και σήμερα πρόθυμοι συνοδοιπόροι, που εμμένουν να δίνουν εξετάσεις αριστεροφροσύνης. Ισως αυτή να είναι η μεγάλη της νίκη...
*Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»