Γιατί διώκεται ο πνευματικός μου;

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την Αλήθεια.

Χθες φίλος μου Ιερέας, πνευματικός δέχθηκε στην εξομολόγηση μεταξύ των άλλων και ένα παιδί έντεκα ετών. Το παιδί για να μην του πει με το στόμα τις αμαρτίες του, του έδωσε ένα χαρτί με γραμμένες τις αμαρτίες και κάποιες απορίες.

Αργά το απόγευμα ο φίλος και αγαπητός Ιερέας με κάλεσε στο τηλέφωνό μου και μου ζήτησε να περάσω από κει που εξομολογούσε. Μου λέγει πάτερ κάθισε να σου δείξω κάτι. Είχε κρατήσει το χαρτί με τις αμαρτίες του παιδιού που εξομολογήθηκε, που -να το πω δεν πειράζει-, είναι δικό μου πνευματικό παιδί.


Μου είπε άσε τις άλλες αμαρτίες δες την πρώτη ερώτηση μόνο.


Και διάβασα τι έγγραψε το παιδί:

«Πάτερ τι έγινε; Αφού δεν έχουμε ειδωλολατρία, αφού δεν έχουμε κατακτηθεί από εχθρούς, γιατί πάλι η Εκκλησία είναι σε Διωγμό; Γιατί διώκεται ο πνευματικός μου;»


Δεν σας κρύβω, συγκλονίστηκα. Ένα μικρό παιδί, με μόνο αισθητήριο την αγνότητα της ψυχούλας του, λέγει την Αλήθεια χωρίς πιθανόν και να την συνειδητοποιεί.


Στην εποχή της θεοποίησης της «ενότητος».
Στην εποχή των "ανοικτών μυαλών".
Στην εποχή της ανοχής της «ετερότητος» των άλλων.
Στην εποχή της "απόδοσης σωτηριολογίας" και σε άλλες θρησκείες έξω από την Ορθοδοξία.
Στην εποχή της μεταπατερικότητος και των διαθρησκειακών διαλόγων.
Στην εποχή που δεχόμαστε μέσα στους Ορθόδοξους Ναούς και ασπαζόμαστε τους αιρετικούς, τους βλάσφημους του Αγίου Πνεύματος.
Στην εποχή που "φτιάξαμε" μία σύνοδο για να κατοχυρώσουμε την αίρεση του οικουμενισμού.

Πώς γίνεται να υπάρχει ένας διωγμός της Αληθείας;Τι είναι πιο σημαντικό το όνομα του Κυρίου στο οποίο βλασφημούν οι αιρετικοί, ή το όνομα του Επισκόπου που για λόγους ΑΚΡΩΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ δεν μνημονεύεται;.

Πώς γίνεται να διώκονται όσοι τόλμησαν και ακολούθησαν «κατά γράμμα», την Αγιοπατερική Παράδοση;


Γίνεται αγαπημένα μου παιδιά.
Γίνεται και συμβαίνει γιατί η Ορθοδοξία είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και η αίρεση του συγκρητιστικού οικουμενισμού είναι το ΨΕΜΑ.
Και να θυμάστε πάντα το
ΨΕΜΑ κατά-διώκει την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Τώρα τι θα βρουν να απαντήσουν οι διώκτες...., όχι στους αυλοκόλακές τους.. όχι σε μας που διώκουν... αλλά στο μικρό αυτό παιδί; Δικό τους, και το καρπούζι και το μαχαίρι.
Από δώ και πέρα ας προσευχηθούμε να αναλάβει ο Κύριος το τιμόνι της Εκκλησίας Του.
Άλλωστε δική Του είναι.
Και… ναι.. η παροιμία "από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια" τελικά ισχύει.


Με αγάπη Κυρίου
Ο πνευματικός σας πατέρας
Ο άθλιος.
π. Φώτιος Βεζύνιας.

Πηγή: Σάλπισμα Ζωής

το είδαμε εδώ