" H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Λορέντζος Μαβίλης. Ηρωικώς πεσών στη μάχη του Δρίσκου (28 Νοεμβρίου 1912). Μία ακόμη ένδοξη ιστορία που δεν θα μάθει το παιδί σου στο σχολείο.

Αμφιβάλουμε αν αναφέρθηκε έστω και ένας δάσκαλος φέτος, στην ηρωική του θυσία : 28 Νοεμβρίου 1912, πολεμώντας για την απελευθέρωση της Ηπείρου. 

Διαβάζουμε:
"Αγωνίστηκε ηρωικά ως εθελοντής στην Κρήτη και στρατολόγησε άλλους εβδομήνα εθελοντές .."
" Όλα τα χρήματά του τα ξόδεψε στους αγώνες για την Κρήτη και στον ατυχή πόλεμο κατά των Τούρκων το 1897".
Το 1912 η Λεγεώνα των Γαριβαλδινών κινήθηκε στην Ήπειρο, για να ενισχύσει τις δυνάμεις του Στρατηγού Κωνσταντίνου Σαπουντζάκη. Μέσα στη Λεγεώνα ξεχωρίζουν ο Λορέντζος Μαβίλης (κατετάγη ως εθελοντής Λοχαγός στους Γαριβαλδινούς)
Ένας ακόμη πλούσιος και καλλιεργημένος που πήγε εθελοντής να απελευθερώσει την σκλαβωμένη πατρίδα. (Οι αντίστοιχοι σημερινοί νέοι πάνε στο εξωτερικό -με τις ευχές των γονιών τους- για να εξασφαλίσουν καλοπέραση. "Να περνάς καλά": αυτή είναι η ιδεολογία της εποχής μας. "φάγωμεν, πίωμεν ..").
Ιστολόγιο -Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"


Γεννήθηκε 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη. Πατέρας του ήταν ο Παύλος Μαβίλης, πρόεδρος των Δικαστηρίων της Ιονίου Πολιτείας και μητέρα του η Ιωάννα Καποδίστρια Σούφη, ανεψιά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.(...)

Ο δάσκαλός του, ο Ιωάννης Ρωμανός, γρήγορα αντιλήφθηκε την ιδιοφυΐα του και τον σύστησε στην Αναγνωστική Εταιρεία της Κέρκυρας (θεωρείται ως σήμερα το αρχαιότερο πνευματικό ίδρυμα της Ελλάδας). Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η Αναγνωστική Εταιρεία ήταν αυτή που οργάνωσε και διαμόρφωσε το κίνημα για την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.(...)
Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα, έζησε ζωή άνετη και ποιοτική, όπως επιθυμούσε. Το 1894 στην Αθήνα ιδρύεται μυστική εταιρεία κατά τα πρότυπα της Φιλικής Εταιρείας με το όνομα Εθνική Εταιρεία.

Ο Λορέντζος Μαβίλης προσχώρησε από τους πρώτους στην Εθνική Εταιρεία της Κέρκυρας που ίδρυσε εκεί ο Παύλος Μελάς κι έγινε πρόεδρος σε ένα από τα πέντε τμήματά της.Ο Λ. Μαβίλης ενθουσιάστηκε ιδιαιτέρως από τη γνωριμία του Παύλου Μελά και μετά τη συνάντησή του, με τον ηρωικό νέο συγκινημένος ομολόγησε: «Επιτέλους, είδα ολοζώντανο μπροστά μου ένα πλάσμα της φαντασίας μου».

Σκοπός της Εθνικής Εταιρείας ήταν η αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και η προετοιμασία για την απελευθέρωση.

Όλα αυτά τα χρόνια γράφει ακαταπαύστως ποιήματα, χωρίς όμως να τα εκδίδει. Αγωνίστηκε ηρωικά ως εθελοντής στην Κρήτη, αλλά και αργότερα με τη σειρά του στρατολόγησε άλλους εβδομήντα εθελοντές των οποίων τα έξοδα κάλυπτε ο ίδιος και αγωνίστηκε και για την απελευθέρωση της Ηπείρου (εκεί τραυματίστηκε στο χέρι). Όλα τα χρήματά του τα ξόδεψε στους αγώνες για την Κρήτη και στον ατυχή πόλεμο κατά των Τούρκων το 1897.

Το 1910 εκλέχθηκε βουλευτής. Με την ιδιότητα αυτή υπερασπίσθηκε με πάθος τη «γλώσσα του λαού».

Το 1912 η Λεγεώνα των Γαριβαλδινών κινήθηκε στην Ήπειρο, για να ενισχύσει τις δυνάμεις του Στρατηγού Κωνσταντίνου Σαπουντζάκη. Μέσα στη Λεγεώνα ξεχωρίζουν ο Λορέντζος Μαβίλης (κατετάγη ως εθελοντής Λοχαγός στους Γαριβαλδινούς) και η θρυλική εθελόντρια Ασπασία Ράλλη.



Στη μάχη του Δρίσκου 28 Νοεμβρίου 1912 μια σφαίρα πλήττει τον Λορέντζο Μαβίλη στο πρόσωπο και μετά άλλη μια. Προλαβαίνει να πει:
«Επερίμενα πολλές τιμές, αλλά όχι και την τιμή να θυσιάσω τη ζωή μου για την Ελλάδα μου».

Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο στρατιωτικό χειρουργείο. Εκεί ζήτησε μολύβι και χαρτί,
επιθυμώντας να γράψει κάτι. Τον πρόλαβε ο θάνατος. Η σωρός του έμεινε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής πριν θαφτεί στο χώμα της Ηπειρωτικής γης την οποία τόσο πόθησε να δει ελεύθερη.



Ο ποιητής που έγραψε το υπέροχο: «Πατρίδα, σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δε λάμπει!» δεν πρόλαβε να δει απελευθερωμένα τα Ιωάννινα και την Ήπειρο στις 22 Φεβρουαρίου του 1913.



το διαβάσαμε στο Σπιτάκι της Μέλιας






ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 28, 2015 ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ MOMYOF6

Λορέντζος Μαβίλης. Ηρωικώς πεσών στη μάχη του Δρίσκου (28 Νοεμβρίου 1912)


.





Ένα από τα 10 τραγούδια του μουσικοθεατρικού έργου μου “Λορέντζος Μαβίλης.Ηρωικός κι ευαίσθητος”.


Το τραγούδι “Το στόμα του ποιητή”, θα μπορούσε να είναι το φινάλε της παράστασης “Λορέντζος Μαβίλης.Ηρωικός κι ευαίσθητος.”

Πριν το τραγούδι,λοιπόν, ο δάσκαλος διηγείται στα παιδιά το ηρωικό τέλος του Μαβίλη,αξιοποιώντας το παρακάτω κείμενο του καθηγητή φιλολογίας και ποιητή Γιώργη Γιατρομανωλάκη,και προσαρμόζοντάς το κατάλλλα, αφού μιλάει σε παιδιά δημοτικού:
“Η ανώτατη πράξη του βίου του όμως υπήρξε ο θάνατός του στο πεδίο της μάχης. Yπάρχει μια φωτογραφία με τον ποιητή να κείτεται στο χώμα και γύρω του, σκυφτοί, να τον φροντίζουν οι συμπολεμιστές του.(Στο σημείο αυτό προβάλλεται με τον προτζέκτορα η συγκεκριμένη φωτογραφία, η οποία υπάρχει και στο βίντεο τούτο.) 

Ηρωικός θάνατος με στυλ ομηρικό! Αλλωστε ο τρόπος που σκοτώνεται μοιάζει με τον θάνατο του Πάνδαρου (Ιλιάδα Ε 290 κκ) όπου το βέλος που κατευθύνει η Αθηνά στη μύτη του ήρωα, δίπλα στο μάτι, του τρύπησε τα δόντια και του έκοψε τη γλώσσα. 
Ετσι πεθαίνει κι ένας άλλος λογοτεχνικός ήρωας: ο καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη, που ανοίγει το στόμα του και φωνάζει «Ελευτερία ή…», χωρίς να τελειώσει τη φράση – «μια μπάλα μπήκε μέσα στο στόμα του, μια άλλη πέρασε από το δεξό του μελίγγι και βγήκε από το ζερβό». 
Τον θάνατο του Μαβίλη τον ορίζει η ίδια η μοίρα: την ώρα της μάχης μια σφαίρα τού διαπερνά τα μάγουλα και του σπάει τα δόντια. Καθώς μεταφέρεται αιμόφυρτος στο πρόχειρο νοσοκομείο μια δεύτερη σφαίρα τον χτυπά στο στόμα. Βρίσκει ο καθείς, αυτόν τον τρόπο του θανάτου σημαδιακό για έναν ποιητή. Ενα τολμηρό και συνάμα γλυκό στόμα έτσι μόνο μπορεί να σταματά: με μια σφαίρα να του σμπαραλιάζει τα δόντια και να του κόβει τη γλώσσα στη μέση.”

..
Κι εδώ, η χορωδία, μαζί με το δάσκαλο και τους μαθητές πλέον, στη μέση της σκηνής λένε το τραγούδι “Το στόμα του ποιητή”, την ίδια στιγμή που προβάλλονται με τον προτζέκτορα φωτογραφίες από το μνημείο του Μαβίλη στο Δρίσκο, απ’ τη ζωή του ποιητή, φωτογραφίες της Μυρτιώτισσας κ.λ

Μονάχα ο άνεμος φιλά 
σύννεφα κι άστρα και πουλιά 
και μόνο ο θάνατος μπορεί 
να κλείσει στόμα ποιητή!

Στόμα, ζεστά που εφίλησες
σαν της φωτιάς την κάφτρα!
Στόμα, γλυκά που εμίλησες 
κι ευγενικά με τ’ άστρα, 
σαν ίσκιος στο δείλι,
Λορέντζο Μαβίλη!

Μονάχα η μπόρα του Μαγιού, 
βλέπει το δάκρυ του Θεού
και μόνο ο θάνατος μπορεί 
να κλείσει στόμα ποιητή!

Στόμα, ζεστά που εφίλησες
σαν της φωτιάς την κάφτρα!
Στόμα, γλυκά που εμίλησες 
κι ευγενικά με τ’ άστρα, 
σαν ίσκιος στο δείλι,
Λορέντζο Μαβίλη!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα θα τον ονομάζανε στην Καλύτερη των Περιπτώσεων "Επικίνδυνο Εθνιστή με απόψεις Μισαλλόδοξες κατά άλλων λαών@φυλών"....ο οποίος με την τακτική του δημιουργεί Προβλήματα στην Χώρα...τα Νέα Ήθη&Έθιμα της Νέας Εποχής ΝΤΠ....Ισοπέδωση της έννοιας του Κράτους-Εθνών,της έννοιας της λέξης Πατρίδα-Έθνος-Σημαία-Εθνικός Ύμνος,Αντικατάσταση της Παραδοσιακής Οικογένειας με Ομόφυλα Ζευγάρια που έχουν το "Αυτονόητο-Αναφαίρετο Δικαίωμα" στην Υιοθεσία Τέκνων...μαζί βέβαια με την Κατάργηση των λέξεων Πατέρας-Μητέρα ή Μαμά-Μπαμπά και Αντικατάσταση απο τις λέξεις Γονέας 1 ή 2,Εισαγόμενος Πολυπολιτισμός/Πολυφυλετικότητα με Πρόσχημα το "δήθεν" Μεταναστευτικό ο αντικειμενικός Σκοπός είναι το διώξιμο των Γηγενών απο την Ελλάδα και η Εγκαθίδρυση του Ισλαμικού Νόμου/Σαρίας...και βέβαια τα Τσιπάκια με τις Κάθε λογής Κάρτες...

Δημοσίευση σχολίου

Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ.

Προσωρινά ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση επειδή υπήρξαν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Για τον ίδιο λόγο λόγο ενεργοποιήσαμε να σχολιάζουμε μόνον όσοι έχουν προφίλ.

Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.

Σχόλιο που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.

Ανώνυμα σχόλια που επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια χωρίς να προσθέτουν κάτι στην συζήτηση ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.